ENCYKLIKA OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA XVI (18)

42. W życiu świętych nie należy brać pod uwagę jedynie ich ziemskiej biografii, ale także ich życie i dzieło w Bogu, po śmierci. Jeśli chodzi o świętych jest jasne: kto zmierza ku Bogu, nie oddala się od ludzi, ale staje się im prawdziwie bliski. W nikim innym, jak w Maryi, nie możemy tego dostrzec wyraźniej. Zdanie wypowiedziane przez Ukrzyżowanego do ucznia — do Jana, a przez niego do wszystkich uczniów Jezusa: « Oto Matka twoja » (J 19, 27) — w każdym kolejnym pokoleniu staje się wciąż na nowo prawdziwe. Maryja faktycznie stała się Matką wszystkich wierzących. Do Jej matczynej dobroci, do Jej czystości i dziewiczego piękna odwołują się ludzie wszystkich czasów i ze wszystkich stron świata ze swymi potrzebami i nadziejami, ze swymi radościami i cierpieniami, w ich samotności, jak również w doświadczeniach życia wspólnotowego. Zawsze doświadczają Jej dobroci, Jej niewyczerpanej miłości, która wypływa z głębi Jej Serca. Świadectwa wdzięczności płynące ze wszystkich kontynentów i ze strony wszelkich kultur są uznaniem dla tej czystej miłości, która nie szuka siebie samej, ale po prostu chce dobra. Równocześnie cześć ze strony wiernych jest wyrazem nieomylnej intuicji, w jaki sposób taka miłość jest możliwa: rodzi się dzięki najbardziej intymnej jedności z Bogiem, przez którą stajemy się Nim przeniknięci — to warunek, który pozwala tym, co zaczerpnęli ze źródła miłości Bożej, by oni sami stali się « źródłami wody żywej » (por. J 7, 38). Maryja, Dziewica, Matka, ukazuje nam, czym jest miłość i skąd pochodzi, skąd czerpie swoją odnawianą wciąż na nowo siłę. Jej zawierzamy Kościół, jego misję w służbie miłości:

Święta Maryjo, Matko Boża,
Ty wydałaś na świat prawdziwe światło,
Jezusa, Twojego Syna – Bożego Syna.
Na wezwanie Boga oddałaś się cała
i tak stałaś się źródłem dobroci,
które z Niego wytryska.
Pokaż nam Jezusa. Prowadź nas ku Niemu.
Naucz nas, jak Go poznawać i kochać,
abyśmy my również mogli stać się
zdolni do prawdziwej miłości
i być źródłami wody żywej
w spragnionym świecie.

W Rzymie, 25 grudnia 2005 r., w uroczystość Narodzenia Pańskiego, w pierwszym roku mego Pontyfikatu.

BENEDICTUS PP. XVI

---

[1] Por. Jenseits von Gut und Böse, IV, 168.

[2] X, 69.

[3] Por. R. Descartes, Œuvres, opr. V. Cousin, t. 12, Paryż 1824, s. 95 nn.

[4] II, 5: SCh 381, 196.

[5] Tamże, 198.

[6] Por. Metafizyka, XII, 7.

[7] Por. Pseudo Dionizy Areopagita, który w swoim O imionach Bożych, IV, 12-14: PG 3, 709-713, nazywa Boga równocześnie eros i agape.

[8] Por. Uczta, XIV-XV, 189c-192d.

[9] Salustiusz, De coniuratione Catilinae, XX, 4.

[10] Por. Św. Augustyn, Wyznania, III, 6, 11: CCL 27, 32.

[11] De Trinitate, VIII, 8, 12: CCL 50, 287.

[12] Por. I Apologia, 67: PG 6, 429.

[13] Por. Apologeticum 39, 7: PL 1, 468.

[14] Ep. ad Rom., Inscr.: PG 5, 801.

[15] Por. Św. Ambroży, De officiis ministrorum, II, 28, 140: PL 16, 141.

[16] Por. Ep. 83: J. Bidez, L'Empereur Julien. Œuvres complŁtes, Paryż 1960², t. I, 2^a, s. 145.

[17] Por. Kongregacja ds. Biskupów, Dyrektorium Apostolorum Successores o pasterskiej posłudze Biskupów (22 lutego 2004), 194, Watykan 2004, 2^a, 205-206.

[18] De civitate Dei, IV, 4: CCL 47, 102.

[19] Por. Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, n. 36.

[20] Por. Kongregacja ds. Biskupów, Dyrektorium Apostolorum Successores o pasterskiej posłudze Biskupów (22 lutego 2004), 197, Watykan, 2004, 2^a, 209.

[21] Por. Jan Paweł II, Adhort. apost. Christifideles laici [1988], 41 (30 grudnia 1988), 42: AAS 81 (1989), 472.

[22] Por. Kongregacja Nauki Wiary, Nota doktrynalna odnośnie do niektórych kwestii związanych z zaangażowaniem i udziałem wiernych świeckich w życiu politycznym (24 listopada 2002), 1: L'Osservatore Romano, 17 stycznia 2003, s. 6.

[23] Katechizm Kościola Katolickiego, 1939.

[24] Dekr. o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem, 8.

[25] Tamże, 14.

[26] Por. Kongregacja ds. Biskupów, Dyrektorium Apostolorum Successores o pasterskiej posłudze Biskupów (22 lutego 2004), 195, Watykan 2004, 2^a, 206-208.

[27] Por. Jan Paweł II, Adhort. apost. Christifideles laici (30 grudnia 1988), 41: AAS 81 (1989) 470-472.

[28] Por. n. 32: AAS 80 (1988), 556.

[29] Por. n. 43: AAS 87 (1995), 946.

[30] Por. Kongregacja ds. Biskupów, Dyrektorium Apostolorum Successores o pasterskiej posłudze Biskupów (22 lutego 2004), 196, Watykan 2004, 2^a, 208.

[31] Por. Pontificale Romanum, De ordinatione episcopi, 43.

[32] Por. kan. 394; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 203.

[33] Por. nn. 193-198, 204-210.

[34] Por. tamże, 194, 205-206.

[35] Sermo 52, 16: PL 38, 360.

[36] Por. Sulpicjusz Sewer, Vita Sancti Martini, 3, 1-3: SCH 133, 256-258.

 

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17   18